Kanker SUCKS. - Reisverslag uit Oslo, Noorwegen van franlouis - WaarBenJij.nu Kanker SUCKS. - Reisverslag uit Oslo, Noorwegen van franlouis - WaarBenJij.nu

Kanker SUCKS.

Door: fran en louis

Blijf op de hoogte en volg

14 December 2008 | Noorwegen, Oslo

Onderstaand bericht heb ik maanden geleden geschreven. Alleen het geschrift heeft tot op heden het daglicht niet mogen aanschouwen.
Dus bij deze de publicatie van de blog .

Kanker SUCKS.

Op 15 juli 2008 hebben we onze zeer geliefde buurvrouw ,Signe, ten graven gedragen.
Op 7 juli is onze buuf, Signe Skalstad, overleden aan de verschrikkelijke ziekte kanker. Ze laat een zoon van 16, 17, 22, een dochter van 27, man (øyvind), vrienden en kennissen vertwijfelt achter. Signe was de eerste die contact met ons zocht toen wij ons huis kochten. In eerste instantie was ze bang dat een of andere autosloperij of Hells Angel het huis had opgekocht. Maar naar een eerste voorzichtige contact met ons was ze overtuigd van onze goede bedoelingen. Je moet je voorstellen dat de vorige eigenaar een oud ijzer boer was, ze dacht dat de volgende bewoner zeker die “hobby” zou voortzetten. Een week voordat Signe overleed hebben we er samen nog grappen over gemaakt. Ik met lang haar en tattoos, ik was een Hells Angel…haha. Ik zij nog tegen haar, heb je nog contact gehad met een makelaar om jullie huis te koop te zetten. Ja want wie wil er nu naast een Hells Angel wonen.
Leuk man, na het eerste contact stopte ze lefse in onze postkasse, want dat moesten we proeven. Het was iets typisch Noors, en ze had het speciaal voor ons gemaakt. Het ijs was gebroken en nadien hebben we vele uurtjes met elkaar doorgebracht. Rond 15 december 2007 zouden we met wat vrienden mijn verjaardag vieren, we kregen een berichtje van Signe dat ze niet zou komen. Ze had die dag bericht gekregen dat er kanker was geconstateerd in haar lichaam. Behandelingen werden in gang gezet, en in eerste instantie leek die goed aan te slaan. Maar helaas naar enkele maanden behandeling bleek er toch uitzaaiing te zijn op meerdere plaatsen in haar lichaam. Sindsdien ging het hard achteruit met Signe. Op 31 mei 2008 hadden we een feestje van Francine haar verjaardag en Signe kwam ook. Alleen zat ze in een rolstoel, ze had geen kracht meer. Maar ze was er wel. Signe is een heel positief persoon, altijd lachen en klaar staan voor iedereen. De begrafenis was erg emotioneel en zwaar voor ons. Signe had tijdens haar ziektebeeld de zelfde symptomen als mijn moeder, ik zag in Signe’s ziektebeeld een stukje van mijn moeder terug. Er waren vele mensen aanwezig tijdens de begrafenis, ja Signe was een graag geziene persoon. Signe’s werk bestond uit het begeleiden van mensen in hun laatste levensfase, mensen die aan kanker leden. Tja en dan zelf aan die verschrikkelijke ziekten overlijden……….Signe wist dat ze niet lang te leven had, ze heeft heel haar begrafenis zelf geregisseerd. Signe we missen je.


Rond half juni woedde er verschillende bosbranden in Noorwegen. Het heeft al weken niet geregend en het is al weken zeer warm. Rond de 30.000 mal ( 1 mal is 1000 m2) bos gaat in vlammen op. Met man en macht wordt getracht de bosbranden onder controle te krijgen. Triest om te zien dat er zoveel bos maar ook dieren deze verschrikking niet overleven.

Francine krijgt een mooi aanbod. Ze mag namelijk een jaar op proef op een school gaan werken. Ze wordt lerares voor zesde klassers (11 en 12 jarige) en word speciaal contactpersoon voor 2 jongens met afwijkend gedrag. Mocht het niet bevallen kan Francine terug naar de kleuterschool waar ze nu werkt, haar plaats blijft namelijk vrij voor haar. Ze kan dus ervaring op doen met de garantie dat ze, als het haar niet bevalt of de proef periode over is, haar oude baan terug krijgt. Een ander voordeel is dat het nu maar 15 minuten rijden is. Dus ook Francine draag haar steentje bij tot een beter klimaat door een half uur per dag minder met haar auto te rijden.


Bij deze willen wij iedereen prettige kerstdagen en een voorspoedig 2009 toewensen.






  • 15 December 2008 - 16:34

    Yvonne:

    hoi louis en francien met tranen in mijn ogen heb ik jullie verhaal gelezen wat vreselijk dat jullie dit is overkomen.en dan helemaal als je de zelfde dingen ziet die wij met onze eigen moeder ook hebben meegemaakt dat komt heel hard aan en is het net of je ma voor een tweede keer ziet sterven.ik ken het goede mensje niet maar als ik het zo lees zul je ze inderdaad heel erg missen. ja het leven is oneerlijk alle goede mensen worden het eerst van ons afgenomen.

    groetjes en alle goeds toegewenst van je zus.

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Noorwegen, Oslo

Actief sinds 30 Nov. -0001
Verslag gelezen: 4534
Totaal aantal bezoekers 73561

Voorgaande reizen:

30 November -0001 - 30 November -0001

Mijn eerste reis

Landen bezocht: